Jeszcze niedawno, nie do pomyślenia było, aby jubilerzy nie używali do wytwarzania swoich dzieł prawdziwych diamentów. Dziś zmienił się cały pogląd oraz kurczące się złoża surowców naturalnych wymuszają na nas pewne zachowania i przyjmowanie innych standardów. Nikt by się nie spodziewał, że wielka zmiana nadejdzie z laboratorium. To właśnie tam powstają nasze jakże piękne diamenty. Oczywiście powstałe tą metodą kryształy, nie będą miały tak burzliwej historii co kamień Koh-i-noor (którego ponoć losy sięgają aż 3000 lat przed naszą erą) zdobiący koronę królowej Elżbiety, ale będą się wyróżniały rzadko spotykaną w naturze czystością kryształu i przeźroczystością jaką ciężko odnaleźć.

Wszystko zaczęło się w XVIII wieku, kiedy to jako pierwszy na świecie - Antoine Lavoisier udowodnił, że diament to nic innego jak węgiel. Dowodem tej tezy był pokaz, podczas którego Antoine spalił niewielki diament przy użyciu szklanego klosza oraz soczewki skupiającej promienie słoneczne. Zaczęto wówczas, zastanawiać się nad systemem „hodowania” diamentów. Jednak to wcale nie takie proste, gdyż najsłynniejsze i najpiękniejsze diamenty zawdzięczają swoją historie ekstremalnym warunkom panującym w głębi ziemi co musiało trwać miliony lat. Dopiero po ponad 200 latach udało się opracować technologię umożliwiającą wytworzenie równie cennego diamentu co ten wydobywany niegdyś tradycyjnymi metodami.

Tracy Hall – urodzony w 1919 roku w Ogden zdobywca doktoratu z chemii fizycznej, został okrzyknięty twórcą metody wytwarzania diamentów. Amerykański chemik i przedsiębiorca wymyślił metodę, dzięki której po poddaniu grafitu ciśnieniu w wysokości 100,000 atmosfer i temperaturze 3000 ˚C otrzymamy diament. 16 grudnia 1954 roku Tracy zdołał uzyskać pierwsze syntetyczne diamenty. Oczywiście nie od razu udało mu się tego dokonać, gdyż w między czasie występowało mnóstwo problemów. Między innymi po 4 latach nieudanych prób, kierownictwo General Electric Research Laboratory postanowiło zamknąć projekt z powodu zbyt wielu bezskutecznych badań. Na szczęście Tracy zdołał namówić byłego kierownika General Electric, aby ten przekonał zarząd do zakupu nowej aparatury.  Cały sukces Halla nie został doceniony, ponieważ otrzymał on 10 dolarów podwyżki do pensji po czym porzucił pracę w General Electric. W 1955 roku zatrudnił się w Brigham Young University, gdzie został doceniony i uhonorowany przez Amerykańskie towarzystwo Chemiczne. Odszedł 25 lipca 2008 w miejscowości Provo.

Podsumowując – Powstawanie laboratoryjnych diamentów w niczym nie przypomina ekstremalnych warunków jakie przez miliony lat oddziaływały we wnętrzu ziemi. Każdy otrzymany laboratoryjnie kamień to hybryda ogromnej wiedzy zbieranej przez lata. Otrzymany w ten sposób kamień (w przeciwieństwie do cyrkonii czy innych kamieni będących imitacją diamentu) cechuje się tym samym składem oraz właściwościami fizycznymi co diament wydobyty z wnętrza ziemi. Odróżnienie ich gołym okiem lub przy użyciu prostego mikroskopu jest niemożliwe. Do tej pory powstało wiele technologii umożliwiających wytworzenie diamentu, wystarczy malutka drobinka diamentu umieszczona w odpowiednim reaktorze, który imituje proces powstawania diamentów naturalnych. Wynikiem procesu trwającego około od dwóch do czterech tygodni jest kamień o niemal identycznych właściwościach z inkluzjami włącznie. Niestety nie wszystkie otrzymane tą metodą kryształy nadają się do dalszej produkcji. Wiele diamentów zostaje odrzuconych z powodu zanieczyszczeń. Cena takiego kryształu jest o wiele niższa i wiąże się nim przyszłość jubilerską, wiedząc o tym możemy zaplanować, ile wydamy na pierścionek dla swojej ukochanej, który może być piękny a wcale nie drogi, ale lepiej będzie jej o tym nie mówić.