Chemia organiczna i nieorganiczna różnią się przede wszystkim zakresem badanego materiału. Chemia organiczna koncentruje się głównie na związkach chemicznych zawierających węgiel, zazwyczaj w połączeniu z wodorem, tlenem, azotem, siarką i innymi pierwiastkami. Z kolei chemia nieorganiczna zajmuje się badaniem związków chemicznych, które nie zawierają węgla lub zawierają go w niewielkich ilościach. To podstawowe rozróżnienie między nimi.
Inną istotną różnicą między chemią organiczną a nieorganiczną są metody analizy i syntezowania związków chemicznych. W chemii organicznej stosuje się często reakcje i techniki, które są specyficzne dla związków organicznych, takie jak reakcje estryfikacji, kondensacji aldolowej czy też reakcje z udziałem grup funkcyjnych. Natomiast w chemii nieorganicznej częściej wykorzystuje się metody związane z reakcjami jonowymi i metaloorganicsznymi, które są charakterystyczne dla związków nieorganicznych.
Moi poprzednicy nie wspomnieli jeszcze, że chemia organiczna i nieorganiczna różnią się także pod względem swoich obszarów zastosowań i znaczenia w codziennym życiu. Chemia organiczna jest zazwyczaj bardziej skoncentrowana na związkach, które są istotne dla życia, takich jak węglowodory, lipidy, proteiny czy też DNA. Z drugiej strony, chemia nieorganiczna częściej zajmuje się związkami, które są ważne dla przemysłu, np. sole nieorganiczne, metale i ich związki, a także katalizatory i materiały nieorganiczne wykorzystywane w produkcji. To kolejny sposób, w jaki różnią się od siebie te dwie dziedziny.