Prawo Archimedesa to fundamentalna zasada fizyczna związana z hydrostatyką, która opisuje związek między wypornością ciała zanurzonego w cieczy a ciężarem wypartej przez to ciało cieczy. Prawo to zostało sformułowane przez starożytnego greckiego matematyka i naukowca, Archimedesa.
Matematyczne sformułowanie prawa Archimedesa można przedstawić w postaci równania:
Wypór = Ciężar wypartej cieczy
Lub bardziej formalnie:
F_w = ρ * V * g
Gdzie:
- F_w to wypór, czyli siła wypierająca ciecz w wyniku zanurzenia ciała w niej,
- ρ to gęstość cieczy,
- V to objętość ciała zanurzonego w cieczy,
- g to przyspieszenie ziemskie.
Prawo Archimedesa mówi, że ciało zanurzone w cieczy lub uniesione w cieczy otrzymuje wypór równy ciężarowi wypartej cieczy. Innymi słowy, gdy ciało jest częściowo lub całkowicie zanurzone w cieczy, to odczuwa siłę wypierającą równą ciężarowi cieczy, jaką wyparło z miejsca, w którym się znajduje.
Sformułowane przez Archimedesa prawo opisuje, że wypór ciała zanurzonego w cieczy jest równy ciężarowi wypartej przez to ciało cieczy. Matematycznie to wyraża się jako F_w = ρ * V * g. To fundamentalne prawo ma zastosowania w dziedzinach związanych z hydrostatyką i jest istotne w różnych kontekstach inżynieryjnych.
Prawo Archimedesa, nazwane od starożytnego greckiego matematyka Archimedesa, mówi o związku między ciałami zanurzonymi w cieczy a siłami wyporu. Według tego prawa, kiedy ciało jest umieszczone w cieczy, odczuwa ono siłę wyporu skierowaną ku górze, która jest równa ciężarowi wypartej przez to ciało cieczy.
Prawo Archimedesa ma wiele praktycznych zastosowań. Na przykład, dzięki temu zrozumieniu można skonstruować i zaprojektować obiekty, które unoszą się w wodzie lub innych cieczach, takie jak statki. Wykorzystuje się je również w budowie balonów na gorące powietrze czy wodór, które unoszą się w powietrzu. W dziedzinie inżynierii i nauk o materiałach, zrozumienie tego prawa jest istotne przy analizie zanurzenia i wyporu materiałów oraz konstrukcji pod wodą.