Kołobieżna fala morska to rodzaj fali oceanicznej, która powstaje na skutek oddziaływania wiatru na powierzchnię morza.
Proces powstawania kołobieżnej fali morskiej może przebiegać w następujący sposób:
-
Początkowe zakłócenie: Początek kołobieżnej fali morskiej może wynikać z różnych czynników, takich jak wiatr, prądy morskie lub nieregularności w ukształtowaniu dna morskiego. Na przykład, w wyniku wiatru wiejącego przez dłuższy czas wzdłuż linii brzegowej, może powstać początkowa fala.
-
Interakcja z ukształtowaniem dna: Jeśli ukształtowanie dna morskiego sprzyja koncentracji energii w określonym obszarze, fala może zacząć się wzmacniać i formować kołobieżny układ.
-
Rekompensacja i wzmocnienie: Wraz z ruchem fali, prądy wody przekształcają się, tworząc cyrkulacyjne ruchy w obrębie zamkniętej pętli. Energia fali jest rekompensowana i przechodzi przez ten cykl wzmacniając się.
-
Utrzymywanie się: Jeżeli warunki sprzyjające utrzymują się, kołobieżna fala morska może trwać przez dłuższy czas, utrzymując swój charakterystyczny układ i ruch wirujący.
Taka fala powstaje, gdy w wyniku trzęsienia ziemi lub innej sejsmicznej aktywności, energia drgań przenosi się przez struktury geologiczne na dnie oceanu, takie jak uskoki. Te drgania w postaci fal przemieszczają się po dnie oceanu, a ich energia napędza wodę w górę. Woda unosi się w górę na powierzchnię i tworzy charakterystyczny okrągły lub pierścieniowy wzór fali, który rozchodzi się w kierunku od centrum, podobnie jak koła na wodzie rzucone kamienie.
Kołobieżne fale morskie mają tendencję do osłabiania się, gdy oddalają się od miejsca swojego powstania, więc ich rozmiar jest zazwyczaj ograniczony. Mogą być trudne do zauważenia z dużej odległości, co może przyczyniać się do ich mniej częstego obserwowania.