Czasowniki "ser" i "estar" są używane w języku hiszpańskim do wyrażania cech lub stanów. Ogólnie rzecz biorąc, "ser" jest używane do wyrażania trwałych lub nieodłącznych cech, podczas gdy "estar" jest używane do wyrażania stanów tymczasowych.
Na przykład używamy czasownika "ser", aby mówić o cechach fizycznych, zawodach, lub narodowościach. Oto kilka przykładów:
-
Soy alto. (cecha fizyczna)
-
Soy médico. (zawód)
-
Soy español. (narodowość)
Z drugiej strony używamy czasownika "estar", aby mówić o stanach emocjonalnych, miejscach i stanach tymczasowych. Na przykład:
Estoy feliz. (stan emocjonalny)
Estoy en casa. (lokalizacja)
La comida está fría. (stan tymczasowy)
Jeśli chodzi o odmianę, czasownik "ser" jest odmieniany w następujący sposób:
Yo soy
Tú eres
Él/Ella/Usted es
Nosotros/Nosotras somos
Vosotros/Vosotras sois
Ellos/Ellas/Ustedes son
Czasownik "estar" jest odmieniany w następujący sposób:
Yo estoy
Tú estás
Él/Ella/Usted está
Nosotros/Nosotras estamos
Vosotros/Vosotras estáis
Ellos/Ellas/Ustedes están
W języku hiszpańskim "ser" używamy do wyrażania trwałych cech, tożsamości i pochodzenia, a także dat, pór dnia i wydarzeń. "Estar" używamy do stanów chwilowych, emocji, zdrowia, lokalizacji i czasu kontynuacji. Ważne, by opanować różnicę, by komunikować się poprawnie.
Odmiana tych czasowników wygląda następująco:
Ser (teraźniejszy):
Yo - soy
Tú - eres
Él/Ella/Usted - es
Nosotros/Nosotras - somos
Vosotros/Vosotras - sois
Ellos/Ellas/Ustedes - son
Przykłady: Soy estudiante. Es mi hermano. Son las tres.
Estar (teraźniejszy):
Yo - estoy
Tú - estás
Él/Ella/Usted - está
Nosotros/Nosotras - estamos
Vosotros/Vosotras - estáis
Ellos/Ellas/Ustedes - están
Przykłady: Estoy cansado. Estás en la biblioteca. Están estudiando.