W języku rosyjskim zasady składania wyrazów zależą od ich funkcji w zdaniu i specyfiki danej konstrukcji gramatycznej. Zazwyczaj wyrazy w języku rosyjskim są oddzielone, ale istnieje wiele przypadków, gdy wyrazy są składane w jedno słowo. Na przykład złożenia, takie jak "самолет" (samolot, złożenie słów "сам" i "лететь"), powstają w wyniku połączenia rdzeni. Połączone są również przedrostki z czasownikami, np. "подойти" (podejść). Ważnym aspektem jest składnia: przyimki, takie jak "в", "на" czy "с", zawsze pisze się oddzielnie od rzeczownika lub zaimka, który po nich następuje, np. "в городе" (w mieście). W niektórych przypadkach, jak w słowach z partykułą "-то", np. "кто-то" (ktoś), składanie następuje, aby podkreślić nieokreśloność lub wskazanie.
Zasady składania wyrazów w języku rosyjskim opierają się na kilku prostych regułach, ale ich zastosowanie może być mylące dla osób uczących się języka. Ogólnie rzecz biorąc, słowa składają się w jedno, gdy tworzą nowe znaczenie lub funkcjonują jako ustalony związek frazeologiczny. Na przykład "водопровод" (wodociąg) to złożenie dwóch słów: "вода" (woda) i "провод" (przewód). Z drugiej strony, wyrażenia przyimkowe, takie jak "на улице" (na ulicy), są zawsze pisane oddzielnie. Ważną kategorią są również przysłówki utworzone z przyimków i rzeczowników, które w języku rosyjskim pisze się łącznie, np. "вдруг" (nagle) lub "вместе" (razem). Wyjątki od tej reguły pojawiają się, gdy składnia wymaga odseparowania tych samych słów w innych kontekstach, np. "в место встречи" (na miejsce spotkania) jest pisane oddzielnie.
Słowa mogą być składane z przedrostków, rdzeni i przyrostków, tworząc nowe znaczenia, np. "подводная" (podwodna) pochodzi od "под" (pod) i "вода" (woda). Istnieją też przypadki, gdy dwa słowa są połączone w jedno za pomocą łącznika, np. "юго-запад" (południowy zachód). Ważne jest również rozróżnienie przysłówków złożonych, pisanych łącznie, np. "насмерть" (na śmierć), od wyrażeń przyimkowych, które pozostają oddzielne, np. "на смерть" (na śmierć w kontekście poświęcenia). Wyjątkiem są także zwroty ustalone historycznie, które mogłyby być pisane oddzielnie, ale ze względów tradycyjnych są traktowane jako jedno słowo, np. "итак" (a więc).