Przymiotniki we włoskim muszą zgadzać się w liczbie i rodzaju z rzeczownikiem, który opisują. Na przykład, przymiotnik "grande" (duży) pozostaje taki sam niezależnie od rodzaju, ale zmienia się w liczbie mnogiej: "grandi". Przymiotnik "bello" (piękny) zmienia się bardziej: "bello" (męski, liczba pojedyncza), "bella" (żeński, liczba pojedyncza), "belli" (męski, liczba mnoga), "belle" (żeński, liczba mnoga). Warto więc zawsze sprawdzać, jaki rodzaj i liczba są potrzebne
Przymiotniki we włoskim zazwyczaj kończą się na -o, -a, -i, -e i zmieniają się w zależności od rodzaju i liczby. Na przykład "buono" (dobry): "buono" (męski, liczba pojedyncza), "buona" (żeński, liczba pojedyncza), "buoni" (męski, liczba mnoga), "buone" (żeński, liczba mnoga). Istnieją jednak przymiotniki, które mają te same końcówki w liczbie pojedynczej, ale zmieniają się w liczbie mnogiej, jak np. "verde" (zielony): "verdi". Są też przymiotniki, które zawsze pozostają takie same, jak "blu" (niebieski). Ważne jest, aby zapamiętać te wyjątki, ponieważ regularne przymiotniki są już dużo prostsze.
Hej, odmiana przymiotników we włoskim jest związana z rzeczownikiem, który opisują. Przymiotniki zazwyczaj kończą się na -o w formie męskiej i -a w formie żeńskiej, jak np. "alto" (wysoki) i "alta". W liczbie mnogiej zmieniają się na -i i -e, więc mamy "alti" i "alte". Jeśli chodzi o przysłówki, to są one nieodmienne, czyli nie zmieniają swojej formy niezależnie od rodzaju czy liczby. Na przykład, "bene" (dobrze) zawsze pozostaje "bene".