Fale mechaniczne wymagają nośnika materialnego (środowiska) do propagacji, np. dźwięk w powietrzu. Fale elektromagnetyczne mogą się rozchodzić w próżni, nie wymagając nośnika materialnego. Dodatkowo, fale mechaniczne osiągają zwykle niższe prędkości propagacji niż fale elektromagnetyczne.
Fale mechaniczne i elektromagnetyczne to dwa rodzaje fal różniące się w źródle, środowisku propagacji i naturze drgań.
Fale mechaniczne wymagają medium do rozchodzenia, np. dźwięk w powietrzu czy fale sejsmiczne w Ziemi. Fale elektromagnetyczne nie potrzebują medium i mogą przenikać próżnię, np. światło czy fale radiowe.
Fale mechaniczne wynikają z mechanicznych drgań cząsteczek materii, a fale elektromagnetyczne składają się z oscylujących pól elektrycznych i magnetycznych.
Fale mechaniczne obejmują dźwięki i fale sejsmiczne z niskimi częstotliwościami, podczas gdy fale elektromagnetyczne mają szeroki zakres widma od fal radiowych po promieniowanie gamma.
Przykłady zastosowań to np. akustyka i komunikacja radiowa.
Fale elektromagnetyczne to oscylacje pól elektrycznych i magnetycznych. Co ważne, mogą przenikać przez próżnię, czyli nie potrzebują medium. Mają szeroki zakres częstotliwości, od fal radiowych, przez światło widzialne, do promieniowania rentgenowskiego i gamma. Fale elektromagnetyczne mają też charakter polaryzacyjny, co oznacza, że drgają w określonych kierunkach prostopadłych do rozchodzenia się fali.
Fale mechaniczne są wynikiem drgań materii, jak dźwięk czy fale na wodzie. Potrzebują medium do rozchodzenia, np. dźwięk potrzebuje powietrza. Mają niższe częstotliwości niż fale elektromagnetyczne. Ponadto, fale mechaniczne oddziałują silniej z materią, np. dźwięk może być odbijany lub załamywany przez przeszkody.