Filtry

W języku niemieckim istnieją trzy główne czasy gramatyczne: czas przeszły (Präteritum/Perfekt), czas teraźniejszy (Präsens) i czas przyszły (Futur I). Oto kluczowe różnice między nimi:

1. Czas przeszły (Präteritum/Perfekt):

   • Czas przeszły może występować w dwóch formach: Präteritum (czas przeszły dokonany) i Perfekt (czas przeszły złożony).
   • Präteritum jest rzadziej używane w mowie potocznej i bardziej formalne. Perfekt jest bardziej powszechne w codziennej rozmowie.
   • Präteritum tworzy się przez odmianę czasownika, podczas gdy Perfekt używa czasownika posiłkowego "haben" lub "sein" w połączeniu z czasownikiem w formie imiesłowowej.
   • Przykład Präteritum: Ich ging gestern ins Kino. (Poszedłem wczoraj do kina.)
   • Przykład Perfekt: Ich habe gestern ins Kino gegangen. (Poszedłem wczoraj do kina.)

2. Czas teraźniejszy (Präsens):

   • Czas teraźniejszy jest używany do opisywania działań i stanów, które zachodzą obecnie lub regularnie.
   • Tworzy się go przez odmianę czasownika w zależności od osoby i liczby (np. "ich gehe" - idę, "du gehst" - idziesz).
   • Przykład: Ich lese ein Buch. (Czytam książkę.)

3. Czas przyszły (Futur I):

   • Czas przyszły służy do wyrażania działań lub zdarzeń, które będą miały miejsce w przyszłości.
   • Tworzy się go przez użycie czasownika posiłkowego "werden" w połączeniu z bezokolicznikiem czasownika.
   • Przykład: Ich werde morgen ins Kino gehen. (Pójdę do kina jutro.)

W niemieckim mamy trzy główne czasy gramatyczne: czas przeszły, teraźniejszy i przyszły. Czas przeszły (Präteritum/Perfekt) służy do opisywania wydarzeń w przeszłości. Czas teraźniejszy (Präsens) opisuje rzeczy obecne lub regularne działania. Czas przyszły (Futur I) jest używany do wyrażenia wydarzeń w przyszłości. Odmiana czasowników i użycie odpowiednich czasowników posiłkowych różnią się w tych czasach, a ich wybór zależy od kontekstu i celu komunikacji.