W języku niemieckim, kolejność słów w zdaniu jest zazwyczaj następująca: podmiot - orzeczenie - dopełnienie. To jest podstawowy szyk zdania. Oczywiście, istnieją różne odmiany i modyfikacje w zależności od kontekstu, ale ogólnie rzecz biorąc, ten szyk jest powszechny. Oto kilka przykładów:
-
Podstawowy szyk zdania:
- Ich (podmiot) gehe (orzeczenie) ins Kino (dopełnienie) - Idę do kina.
-
Szyk zdania w pytaniach:
- Gehst du (podmiot) ins Kino (dopełnienie)? - Idziesz do kina?
- Wann (kiedy) gehst du (podmiot) ins Kino (dopełnienie)? - Kiedy idziesz do kina?
-
Szyk zdania w zdaniach rozkazujących:
- Geh (orzeczenie) ins Kino (dopełnienie)! - Idź do kina!
-
Szyk zdania w zdaniach podrzędnych:
- Ich denke (orzeczenie), dass (spójnik podrzędny) du (podmiot) ins Kino (dopełnienie) gehst (orzeczenie) - Myślę, że idziesz do kina.
-
Szyk zdania z przysłówkami czasu/miejsca:
- Gestern (wczoraj) bin ich (podmiot) ins Kino (dopełnienie) gegangen (orzeczenie) - Wczoraj poszedłem do kina.
Pamiętaj, że istnieją także inne konstrukcje zdaniowe, takie jak szyk końcowy (inwersja), który występuje w pytaniach lub zdaniach warunkowych, oraz szyk przestawny, który polega na umieszczeniu części orzeczenia na początku zdania w celu podkreślenia pewnego elementu.
Standardowy szyk zdania w niemieckim to: podmiot - orzeczenie - dopełnienie. W pytaniach występuje inwersja, a zdania rozkazujące mają orzeczenie na początku. W zdaniach podrzędnych używamy spójników. Przysłówki czasu/miejsca mogą zmieniać szyk. Istnieją także szyk końcowy (inwersja) i szyk przestawny. Deklinacje rzeczowników, przymiotników i zaimków są ważne i trzeba poświęcić czas na naukę, by poprawnie konstruować zdania po niemiecku.